ความในใจจากมนุษย์ธรรมดาสู่มนุษย์ล้อ ตอนที่ 1

เรื่องราวที่จะเขียนเล่าต่อไปนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในชีวิตของกระผม แบบไม่ทันตั้งตัว ซึ่งอาจจะเป็นอุทธาหรณ์ให้กับทุกๆ คนที่ได้อ่านเรื่องราวนี้ ซึ่งกระผมจะได้เล่าเป็นตอนๆ ไป โดยเป็นเสียงๆ หนึ่งที่ของมนุษย์ล้อ ที่ส่งผ่านไปยังมนุษย์ธรรมดา เพื่อให้มีความเข้าใจในการอยู่ร่วมกันอย่างเข้าอกเข้าใจ มีความเอื้ออาทรซึ่งกันและกัน อย่ามองพวกเขาเป็นคนที่น่าสงสาร แต่จงมองพวกเขาเหมือนคนทั่วไป เพราะพวกเขาเหล่านั้น ต้องการโอกาสจากสังคมที่จะดำเนินชีวิตอย่างคนปกติทั่วไป ตามความสามารถของพวกเขาไม่ต้องการเป็นภาระของครอบครัว สังคม และประเทศชาติ แต่พวกเราขอโอกาสไม่ว่าเรื่องการศึกษา อาชีพ และเครื่องอำนวยความสะดวกในการดำรงชีวิต เช่น ทางลาดตามหน่วยงานต่างๆทั้งภาครัฐและเอกชน รถโดยสารสาธารณะในการเดินทาง ซึ่งมีน้อยมากในประเทศไทย โดยทุกรัฐบาลไม่เคยให้ความสำคัญกับเรื่องนี้ นอกจากคิดจะเบี้ยให้เดือนละ 500 บาท แล้วออกมาบออกว่าเป็นผลงาน เคยถามความต้องการของพวกเขาเหล่านั้นหรือไม่ ตอนนี้เป็นการอารัมภบทเบื้องต้นก่อน